Wanneer er in een beschadigd weefsel pijnzenuwen zitten, worden deze zenuwen geprikkeld door de schade, de druk en de chemische processen van de ontsteking. Deze zenuwprikkeling wordt gevoeld als pijn.
In kraakbeen, de binnenkant van het bot, tussenwervelschijven en de meeste organen zoals de lever, de longen en de pancreas zitten geen pijnzenuwen. Wanneer deze weefsels beschadigd worden, is er dus wel ontsteking, maar voelen we geen pijn, tenzij de ontsteking zo uitgebreid is dat de weefsels of de vliezen er rond in het proces betrokken raken en van daaruit pijn ontstaat.
Een mooi voorbeeld hiervan is artrosevorming in een 60-jarige knie, zonder dat er pijn mee gepaard gaat. De knie is eigenlijk al jaren licht beschadigd ter hoogte van het kraakbeen, waardoor vervormingen optreden en er op röntgenfoto’s veranderingen te zien zijn. Deze vervormingen veroorzaken een verandering in de mechaniek van de knie. Wanneer men deze knie even zwaar belast als een 20-jarige knie zal er overbelasting optreden in de spieren, ligamenten en andere weefsels rond de knie, waardoor die beschadigd raken en pijn veroorzaken. (artrose)
De initiële artrose veroorzaakt dus geen pijn, tenzij er een overbelasting optreedt in de spieren en pezen rond het gewricht. Net zoals een hernia geen pijn doet, tenzij hij een zenuw bedrukt of de pijngevoelige weefsels rond de discus ook beschadigd raken en ontsteken.
