Verschillende factoren hebben een invloed op het hartritme. Allereerst is er de lichaamseigen pacemaker die via gespecialiseerde hart-zenuw-cellen ervoor zorgt dat het hart pompt. Vervolgens, wanneer het lichaam meer inspanning levert, hetzij fysiek of emotioneel, zal het hart sneller moeten slaan om het lichaam van voldoende zuurstof te voorzien. In de hersenen en het ruggenmerg wordt dan via autonome sympatische zenuwen een signaal gestuurd naar het hart om sneller te slaan. Het hartritme wordt afgeremd wanneer de inspanning of stressbron verdwenen is, dit verloopt dan via autonome parasympatische zenuwen. Verder hebben ook bepaalde hormonen een effect op het hartritme.
Wanneer men dus last heeft van hartritmestoornissen moet naar de mogelijke bron gezocht worden. Wanneer er geen intrinsiek hartprobleem kan gevonden worden en er zijn geen hormonale of toxische invloeden op te meten in het bloed, is het mogelijk dat de ritmestoornissen afkomstig zijn van een ontregelde zenuwwerking. Men voelt typisch korte episodes van snelle of onregelmatige hartslag, die ook weer verdwijnen. Verschillende wetenschappelijke onderzoeken werden reeds uitgevoerd naar het effect van chiropraxie technieken op hartritmestoornissen (JMPT) (1,2). Behandelde patiënten ondervinden een afnemende frequentie en ernst van de hartkloppingen.
Referenties:
1. Julian M R. Treatment of paroxysmal Supraventricular Tachycardia Using Instrument-Assisted Manipulation of the fourth rib: A 6-year Case Study. JMPT 2008Vol. 31(5):389-391
2. Budgell B, Polus B. The effects of thoracic manipulation on heart rate variability: A controlled crossover trial. JMPT 2006 Vol29(8):603-610
